UTANSIN
Vitrinleri mankenlerle süsleyip
Pazar, pazar dolaşanlar utansın
Özü sözü çürümeye yüz tutmuş
Çıkar için yılışanlar utansın
Kah Ali’nin kah Veli’nin donunda
Omuz verip soyguncunun yanında
Kimliğini inkar edip sonunda
İhanete ulaşanlar utansın
Ölü varken uğraşan yok diriyle
Dönen çoktur ellerinin kiriyle
Bu millete küfür eden biriyle
Pisliklere bulaşanlar utansın
Fen’den öte kavga bizim huyumuz
Hurafedir ilim irfan suyumuz
Gören sanır sarhoş gezer beyimiz
Birbiriyle dalaşanlar utansın
Çoğalıyor dünü ile yanılan
Nerde kaldı Yiğit ile anılan
Fütursuzca önlerine sunulan
Her çanaktan yalaşanlar utansın…
Harun YİĞİT (Kamili)
